22.12.2017 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 441/8 |
Konkluzje Rady
z dnia 6 listopada 2017 r.
w sprawie europejskiego identyfikatora prawodawstwa
(2017/C 441/05)
I. WPROWADZENIE
1. |
Art. 67 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej mówi o tworzeniu przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości z poszanowaniem praw podstawowych oraz różnych systemów i tradycji prawnych państw członkowskich. |
2. |
Aby w europejskiej przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości mogła mieć miejsce współpraca w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości, niezbędna jest nie tylko znajomość prawa europejskiego, lecz również wiedza o systemach prawnych innych państw członkowskich, w tym wiedza o prawodawstwie krajowym. |
II. EUROPEJSKI IDENTYFIKATOR PRAWODAWSTWA
3. |
Europejski identyfikator prawodawstwa (ELI) ma ułatwiać dostęp do informacji prawnych opublikowanych w krajowych, europejskich i światowych systemach informacji prawnych, dzielenie się tymi informacjami i ich wzajemne powiązanie. |
4. |
ELI jest wykorzystywany do stworzenia – dla obywateli, przedsiębiorstw i administracji na szczeblu UE i poza nim – bardziej otwartego, bezpośredniego i przejrzystszego sytemu dostępu do prawodawstwa. |
5. |
Zastosowanie identyfikatora ELI i ustrukturyzowanych metadanych do tworzenia odniesień do prawodawstwa i do jego klasyfikowania zapewnia łatwiejszy dostęp do informacji prawnych oraz ułatwia ich wymianę i ponowne wykorzystanie. ELI jest na przykład wykorzystywany do usprawnienia procesu powiadamiania Komisji o krajowych środkach transpozycji i do publikowania informacji o tych środkach przez Urząd Publikacji na portalu internetowym EUR-Lex. |
6. |
W szczególności system ELI:
|
7. |
Rada przyjęła również następujące konkluzje: |
III. POTRZEBY
8. |
Krajowe i europejskie portale dzienników urzędowych i biuletynów prawnych zapewniają dostęp do informacji na temat prawodawstwa i innych publikacji urzędowych. |
9. |
Wiedza na temat treści i stosowania prawa Unii Europejskiej może być pozyskiwana ze źródeł prawnych UE i ze źródeł krajowych, w szczególności z prawodawstwa krajowego wdrażającego prawo Unii Europejskiej. |
10. |
Współpraca w ramach Unii Europejskiej zwiększyła potrzebę identyfikowania i wymiany – na szczeblu europejskim – informacji prawnych pochodzących od organów regionalnych i krajowych. Potrzeba ta jest częściowo zaspokajana przez udostępnianie informacji prawnych w formacie cyfrowym i dzięki powszechnemu wykorzystaniu internetu. Jednak wymiana informacji prawnych w formie elektronicznej jest ograniczona z uwagi na różnice, jakie występują między różnymi krajowymi systemami prawnymi oraz różnice w systemach technicznych wykorzystywanych do przechowywania prawodawstwa i jego udostępniania poprzez krajowe witryny internetowe. Mimo coraz większej dostępności dokumentów w formacie elektronicznym utrudnia to interoperacyjność systemów informacyjnych poszczególnych państw i instytucji europejskich. |
11. |
Wykorzystanie europejskiego identyfikatora prawodawstwa (ELI), oparte na zasadzie dobrowolnego i stopniowego przyjmowania, pomoże rozwiązać te problemy. Wybierając zastosowanie w odniesieniu do prawodawstwa krajowego w dziennikach urzędowych i biuletynach prawnych niepowtarzalnych identyfikatorów, przypisanie temu prawodawstwu ustrukturyzowanych metadanych i publikowanie tych metadanych w formacie pozwalającym na ich ponowne wykorzystanie, państwa członkowskie pozwoliłyby na skuteczne, przyjazne użytkownikowi i szybsze wyszukiwanie i wymianę informacji, a także zapewniłyby prawodawcom, sędziom, osobom wykonującym zawody prawnicze i obywatelom efektywne mechanizmy wyszukiwania. |
IV. ROZWIĄZANIA
12. |
Każde państwo członkowskie powinno nadal przygotowywać swoje dzienniki urzędowe i biuletyny prawne w taki sposób, jaki uznaje za stosowny. |
13. |
Jednak w celu ułatwienia dalszego rozwijania powiązanych prawodawstw krajowych i zaspakajania potrzeb osób wykonujących zawody prawnicze i obywateli w zakresie korzystania przez nich z tych systemów informacji prawnych, za użyteczny uznaje się wspólny system identyfikowania prawodawstwa i strukturyzowania związanych z nim metadanych. |
14. |
ELI powinien zapewniać tani, publiczny dostęp do wiarygodnego i aktualnego prawodawstwa i powinien być wdrażany na zasadzie dobrowolności i stopniowo. W tym celu:
|
15. |
ELI zapewnia państwom członkowskim i Unii Europejskiej elastyczny, samodokumentujący, spójny i niepowtarzalny sposób tworzenia odniesień do prawodawstwa w ramach różnych systemów prawnych. ELI URI konsekwentnie identyfikują w niepowtarzalny sposób każdy akt prawny w Unii Europejskiej, uwzględniając jednocześnie specyfikę krajowych systemów prawnych (1). |
16. |
ELI uwzględnia nie tylko złożoność i specyfikę regionalnych, krajowych i europejskich systemów prawnych, lecz także zmiany w źródłach prawa (np. konsolidacje, akty uchylone itp.). Jest zaprojektowany, by działać bez zakłóceń obok istniejących systemów, wykorzystując ustrukturyzowane dane, i może zostać wprowadzony przez każdy krajowy organ publikacji prawodawstwa na szczeblu europejskim i poza nim w jego własnym tempie. |
17. |
Do wdrożenia systemu ELI zachęca się – oprócz państw członkowskich – również państwa kandydujące i państwa-strony konwencji lugańskiej (2). |
V. AKTUALNA SYTUACJA
18. |
W następstwie konkluzji Rady z dnia 26 października 2012 r. wprowadzono w życie następujące zalecenia:
|
VI. WNIOSEK
19. |
Rada z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę kilku państw członkowskich dotyczącą wdrożenia ELI na szczeblu krajowym na zasadzie dobrowolności. |
20. |
„Grupa Zadaniowa ds. Europejskiego Identyfikatora Prawodawstwa”, w skrócie „Grupa Zadaniowa ds. ELI”, jest organem utworzonym w Radzie Unii Europejskiej przez Grupę Roboczą ds. e-Prawa (e-prawo) w celu określenia specyfikacji związanych z ELI i zapewnienia ich przyszłego rozwoju i utrzymania w ustrukturyzowanych ramach:
|
21. |
Grupa ekspercka ds. ELI w ramach Grupy Roboczej ds. e-Prawa (e-prawo) powinna realizować tę inicjatywę poprzez:
|
22. |
Rada odnotowuje, że każdy filar ELI (tj. niepowtarzalne identyfikatory, ontologia i metadane), jest wdrażany na zasadzie dobrowolności, stopniowo i opcjonalnie. |
23. |
Filary ELI mogą być wdrażane niezależnie od siebie, ale dopiero łączne stosowanie wszystkich filarów pozwoli w pełni wykorzystać potencjał ELI. Rada zwraca się do państw członkowskich, które zdecydują się na wprowadzenie ELI na zasadzie dobrowolności, by:
|
(1) Europejska sygnatura orzecznictwa (ECLI), stosowana na zasadzie dobrowolności, zapewnia europejski system identyfikacji orzecznictwa. ELI identyfikuje teksty prawne mające różne i bardziej skomplikowane cechy; oba te systemy się uzupełniają. W swoich konkluzjach Rada wezwała do wprowadzenia europejskiej sygnatury orzecznictwa oraz minimalnego zestawu znormalizowanych metadanych orzecznictwa (Dz.U. C 127 z 29.4.2011, s. 1).
(2) Islandia, Norwegia i Szwajcaria.
(3) Dz.U. L 168 z 30.6.2009, s. 41.
ZAŁĄCZNIK
Główne elementy informacji i odniesień
1. Wdrożenie na szczeblu krajowym
1.1. Krajowy koordynator ELI
1. |
Każde państwo wykorzystujące ELI musi wyznaczyć jednego krajowego koordynatora ELI. |
2. |
Krajowy koordynator ELI odpowiada za:
|
1.2. Wdrożenie
1. |
Wdrożenie ELI pozostaje w gestii danego państwa. |
2. |
ELI można także opcjonalnie wykorzystywać w publikowanych egzemplarzach danego aktu prawnego, tak by ułatwiać wyszukiwanie. |
1.3. ELI w UE
1. |
Koordynatorem ELI do spraw wdrażania ELI na szczeblu Unii Europejskiej jest Urząd Publikacji Unii Europejskiej. |
2. |
W odpowiednich przypadkach określenia „państwo” lub „państwo członkowskie” należy odczytywać jako „UE”. |
2. Elementy ELI
Następujące elementy ELI dotyczą wymagań od strony technicznej (filary ELI). Filary ELI mogą być wdrażane niezależnie od siebie, ale dopiero łączne stosowanie wszystkich filarów pozwoli w pełni wykorzystać potencjał ELI.
2.1. Identyfikacja aktów prawnych – sposoby niepowtarzalnego identyfikowania, nazwa i dostęp do prawodawstwa krajowego i europejskiego („filar 1”)
Do konkretnego identyfikowania wszelkich informacji prawnych oficjalnie publikowanych online w Europie ELI wykorzystuje „URI HTTP”. Takie URI opisuje się formalnie za pomocą nadających się do odczytu maszynowego szablonów URI (IETF RFC 6570), z wykorzystaniem elementów obejmujących treści semantyczne zarówno z punktu widzenia prawnego, jak i z punktu widzenia użytkownika końcowego. Każde państwo przygotuje własne, samoopisujące się URI, stosując na ile to możliwe opisane elementy oraz uwzględniając konkretne wymogi językowe. Państwa mogą wybierać i zestawiać elementy w sposób, który najlepiej odpowiada ich potrzebom.
Elementy te są pełniej zdefiniowane i dostępne na witrynach internetowych podanych w pkt 3 „Witryny internetowe dotyczące ELI”.
2.2. Właściwości opisujące poszczególne akty prawne („filar 2”)
Choć ustrukturyzowane URI pozwala identyfikować akty z wykorzystaniem zbioru określonych elementów, to dopiero przypisanie dodatkowych metadanych utworzonych w ramach wspólnej składni ustanowi podstawę promowania i zwiększania interoperacyjności systemów informacji prawnych. Identyfikując metadane opisujące kluczowe cechy zasobu, państwa będą mogły ponownie wykorzystywać na własne potrzeby właściwe informacje przetworzone przez innych, bez konieczności ustanawiania dodatkowych systemów informacji.
Z tego względu, mimo że państwa mają swobodę zastosowania własnego schematu metadanych, zachęca się je do stosowania standardów metadanych ELI, z wykorzystaniem współdzielonych, lecz rozszerzalnych tabel odnośnych organów, co pozwala na spełnienie określonych wymogów. Schemat metadanych ELI ma być stosowany w połączeniu ze zindywidualizowanymi schematami metadanych.
Ontologia zapewnia formalny opis zbioru pojęć i zależności w danej domenie. Opisując właściwości prawodawstwa i zależności pomiędzy różnymi pojęciami, umożliwia podobne rozumienie i uniknięcie dwuznaczności terminów. Jako że jest to formalna specyfikacja, ontologia nadaje się do bezpośredniego odczytu maszynowego.
Metadane ELI są sformalizowane przy pomocy ontologii ELI, przy czym korzysta się z ugruntowanego modelu „Functional requirements for bibliographic records” (FRBR, http://archive.ifla.org/VII/s13/frbr/), uzgodnionego z innymi obecnymi inicjatywami normalizacyjnymi w tym obszarze.
Utrzymaniem ontologii zarządza Grupa Zadaniowa ds. ELI.
2.3. Udostępnianie metadanych do celów wymiany danych („filar 3”)
Aby wymiana danych była efektywniejsza, elementy metadanych ELI mogą być szeregowane zgodnie z zaleceniem W3C „RDFa in XHTML: Syntax and Processing” (RDFa). Państwa członkowskie mogą zdecydować się na dodanie innych niż standard RDFa formatów szeregowania metadanych.
3. Witryny internetowe dotyczące ELI
Na portalu EUR-Lex zamieszczony jest rejestr krajowych koordynatorów ELI, informacje o formacie i stosowaniu ELI w uczestniczących państwach członkowskich oraz inne użyteczne informacje:
http://eurlex.europa.eu/eli
Wersję referencyjną ontologii utrzymuje Grupa Zadaniowa ds. ELI. Wersja ta, w tym wszystkie wersje opublikowane wcześniej oraz noty je wprowadzające, są ogólnie dostępne w rejestrze metadanych (MDR) prowadzonym przez Urząd Publikacji Unii Europejskiej:
http://publications.europa.eu/mdr/eli